Na mijn onderzoek kwam ik tot het volgende besluit.

Wat ik vooral opgemerkt heb is dat het begrip oorlog meer inhoud dan enkel vechten.  Door het onderscheid tussen aanval, bezetting en bevrijding te maken, viel dit op.  Vroenhoven heeft alleen in de eerste rumoerige dagen na 10 mei 1940 wapengekletter gekend.  De aanval was beslist niet onverwacht. 

Men had het  vermoeden dat deze eraan ging komen. Maar vooral de snelheid en efficiëntie van de aanval heeft op veel mensen een diepe indruk nagelaten.  Voor de rest is het in Vroenhoven vrij rustig geweest.  Dit bevestigde bijna iedereen die ik geïnterviewd heb.  “ Het leven ging door” en je probeerde er het beste van te maken.

Het leven van de mensen in Vroenhoven is dus niet enorm overhoop gehaald. Enkel die eerste oorlogsdagen betekende voor iedereen angst en onwetendheid. Zelfs als je verliezen te betreuren had binnen het eigen gezin moest je je daar overheen zetten. Het verlies bleef zeker voelbaar maar je moest verder.  Er waren zoveel andere dingen om je zorgen over te maken zodat je geen keus had.

Mijn inziens was de grootste verandering tijdens de oorlogsjaren de vrijheidsbeperking.  Mensen waren beperkt in hun doen en laten. Het voorbeeld dat dit duidelijk illustreert is de rantsoenering.  Men was gewend om te kopen wat men nodig had en nu kon dit niet meer.  Daarom dat de zwarte markt ook zo een succes had. 

Ook het verzet had in Vroenhoven een aanhang maar veel hebben zij tijdens de oorlog niet kunnen beteken. Er was in Vroenhoven nu eenmaal niet veel te doen.
De bevrijding is dan een hele opluchting geweest. Dat er hier en daar Amerikanen ingekwartierd werden nam men er graag bij.  Men was terug vrij!