De Bevrijding
Vanaf de geallieerde landing in Normandië waren de mensen ervan overtuigd dat ze van de Duitsers verlost zouden geraken. Deze vermoedens werden bevestigd door de Duitse soldaten die zich steeds meer richting Duitsland begaven. De Duitsers die nog in Vroenhoven bleven werden met de dag onrustiger. Vanaf de landing begonnen de Duitsers echter veel brutaler en agressiever te reageren tegen de bevolking.
Einde augustus, begin september 1944 begonnen de Duitsers zich massaal terug te trekken. In deze laatste dagen dienden Vroenhoven en omgeving als doorgangssluis voor de terugtrekkende Duitse legereenheden. Deze ooit zo fiere en hooghartige soldaten trokken nu in eindeloze wanordelijke colonnes terug richting Duitsland. Behalve militaire voertuigen werd nu gebruikt gemaakt van autobussen, handkarren, motorfietsen en vooral gewone fietsen die ze in beslag namen.
Op 8 september zijn de laatste Duitsers uit Vroenhoven vertrokken. Maar niet zonder hun werk af te maken. Toen alle Duitsers over de brug waren, hebben ze de brug opgeblazen. Enkele cafébazen hebben nog tevergeefs geprobeerd de Duitsers dronken te krijgen zodat ze de brug niet zouden opblazen. Ook werd er een grote beloning uitgeloofd aan de mensen die dit konden verhinderen. Een nieuwe brug kostte immers veel meer dan een beloning.
Dit leverde de brug volgende bijnaam op: “ de brug die niet sprong toen hij moest springen maar die sprong toen ze niet mocht springen”.
De Duitse soldaten die nu aan de overkant van het kanaal zaten vormden een onderdeel van de 176e divisie en bestond uit 8.600 soldaten. Hun taak bestond eruit om de lijn Hasselt-Maastricht te verdedigen.
Op de ochtend van 8 september 1944 vertrok de staf van het 125th Cavalry Reconnaissance Squadron (Mechanized) uit de omgeving van het station te Alken
(ten zuiden van Hasselt). Hun nieuwe commandopost werd die dag opnieuw ingericht te Riemst. Ze stuurde ook verkenners richting Vroenhoven. Dit was Troop "C" 125th Cavalry Reconnaissance Squadron, deze kwamen op 8 september
‘ s avonds aan in Vroenhoven.
Een luitenant ging naar de kapotte brug kijken. Maar aan de overkant van de brug waren nog steeds Duitsers en deze schoten de Amerikaanse luitenant dood.
Op 11 September trokken de Duitse troepen aan de overkant van het kanaal zich terug richting Maastricht. De dag volgend kwamen de Amerikanen aan in Vroenhoven. Dit was de A-compagnie van het 120e Old Hickory regiment , onderdeel van de 30th Infantry Division, 19E legerkorps waarvan de voorhoede op 10 september 1944 arriveerde in Riemst.
Deze soldaten werden met vreugde door de bevolking onthaald en ze wilden de Amerikanen bloemen geven maar namen deze niet aan. Iets wat ook opviel was dat deze Amerikanen zeer voorzichtig waren en dat ze constant met hun kaken bewogen. Ze kauwden allemaal op kauwgom! En zo hadden die Amerikanen wel meer eigenaardigheden. Ze droegen merkwaardig grote helmen. Ze mompelden in draagbare radiokastjes zonder snoer (walkie-talkie’s). Ze gebruikten stokken met soepborden aan de onderkant die ze over de weg bewogen (metaaldetectors). Ze reden in autootjes met stoffen daken (jeeps). Maar wat nog de meeste indruk maakte was de gulheid van deze soldaten. Ze deelden chocolade, sigaretten, limonade,… uit. Allemaal zaken die de burgerbevolking sinds lange tijd niet meer gezien had.
Nu was Vroenhoven bevrijd. De Belgische vlag werd bovengehaald en overal in het dorp was er feest.
De Vrijheidsstoet
Dit was een stoet van 15 wagens, 12 groepen, 4 auto’s en 1 rijtuig die elk een element uit de oorlog uitbeelden. Zo was er de wagen: verdediging Albertkanaal, de bevrijding, de gestapo,…
Deze stoet reed op 8 juli 1945 uit te Vroenhoven met als doel het vieren van het einde van de oorlog en de terug herwonnen vrijheid. Maar er werd niet enkel feestgevierd ook werden de slachtoffers van de oorlog herdacht. In Vroenhoven waren dat 28 doden en nog eens 153 gesneuvelde soldaten.